Our wedding anniversary, nasza rocznica ślubu

Wspólne 19-ście lat minęło...

Wędruję…

Ścieżkami krętych wspomnień,

Gdzie kamienie śliskie i gładkie,

Toczą się, nucąc wciąż o mnie… .

Znad cienkich kładek, pod którymi przepaść,

Nieostrożne stopy spoglądają,

Na nasze „było”, „minęło”.

Czy to Marzenia powracają,

Wstydliwie w snach karmione?

I wtedy lato

Minione wiśnie dojrzewają,

Czerwonym zapachem i smakiem,

Z drzew rozgrzanych spadają,

A potem

Palce tak spragnione,

By jesienią prowadzić

Cieplejsze jeszcze dłonie,

W szeleszczące liście, liście

Zagubione w nieistnieniu.

Wreszcie zima.

Kolejne chwile i sekundy wieczne,

Białym piórem kreśliła

Pieszczone, zbyteczne.

A wiosna? Wiosny nie było?

Pamięć tak gęsta i lepka

Coś w niej pęczniało, coś się skończyło

Daleko jeszcze… .

I wciąż za mało,

Wspólnych filiżanek,

Kawą pachnących zbyt śmiało.

Palców splecionych – bo które Twoje?

Lęków za długich,

Rozmów we dwoje,

Do świtu, który śpi.

I zachwytu w oczach, jak w lustrze

Kochany… .



24 sierpnia 2010