wtorek, 20 września 2011

SAMOTNOŚĆ - poprawiona wersja wiersza

SAMOTNOŚĆ


samotność jest jak kropla

podróżująca autostopem

na grzbietach parasoli

zbyt sztywnych i poważnych


przysiada potulnie

na kapeluszach staruszek pytając

pani do mnie to pomyłka

przepraszam może innym razem.


naiwna

spija sok z pomarańczy

okaleczonej

bo tylko pół


zawstydzona

na stoliku w kawiarni

przezroczystymi palcami

kreśli mokre wzory

mężczyznom

zastukanym w nieme laptopy

rozdaje niewidoczne pocałunki


wśród aromatów czarnej kawy

czeka bezsenna

nocą bezpańskie koty

odziane w rude futra

grzeją jej stopy

zbyt mokre


w końcu znika

roztopiona w szarej kałuży

wieloimienna





1 komentarz: